طب سنتی ایران و نوع نگرش دانشجویان و دستیاران پزشکی

استفاده از طب مکمل و جایگزین که در بسیاری از ملل برخاسته از فرهنگ بومی و تاریخی آن هاست، در دنیا افزایش یافته است اما از مکتب طب سنتی ایران علی رغم غنی بودن و کارآیی بسیار، به عنوان یک مکتب طبی مستقل در میان مکاتب طب مکمل نامی برده نشده و حتی در بسیاری از منابع نیز از آن به عنوان طب عربی یاد شده است، ضمن این که در میان جامعه ی پزشکی ایرانی نیز ناشناخته می باشد. شناخت طب سنتی ایران از سوی پزشکان برای احیا و بازشناسی آن در جامعه ی پزشکی ایران و جهان و نیز به جهت ارائه ی مشاوره ی صحیح به بیماران لازم و ضروری است. تا کنون  مشخص نشده که دانشجویان و دستیاران پزشکی چه دیدگاهی نسبت به طب سنتی ایران داشته و آیا زمینه ی آموزش طب سنتی در میان محصلین پزشکی کلاسیک وجود دارد یا خیر. در این مطالعه ی مقدماتی، ما آگاهی، باور و علاقه مندی تعدادی از دانشجویان سال پنجم پزشکی و دستیاران سال اول مراجعه کننده به skill lab دانشکده ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیم سال دوم 1386 را نسبت به طب سنتی ایران و روش های درمانی شایع آن شامل گیاه درمانی، فصد، حجامت و زالو درمانی را سنجیده و مقایسه کردیم. نتایح نشان دادند که بیش تر افراد شرکت کننده در مطالعه ازمبانی طب سنتی و روش های درمانی آن اطلاعی ندارند، آن را به کار نمی برند و به بیماران نیز توصیه نمی کنند، اما نیمی به یاد گیری آن اظهار تمایل کرده  و به آن باور دارند. دانشجویان در مقایسه با دستیاران اطلاع بیش تر و استفاده ی بیش تری از روش های درمانی طب سنتی ایران داشتند. پیشنهاد می شود برای شناخت بیش تر و بهره گیری از میراث طبی به جا مانده از حکمای بزرگ کشور، مباحثی از طب سنتی ایران در دروس معمول پزشکی گنجانده شود تا شناخت آن در جامعه ی ایرانی، زمینه ساز شناخت جهانی آن گردد.